Thursday, September 15, 2011

Ongkos and Ampau

mase aku form5 dulu, aku balik sekolah naik bas sebab pagi mak aku hantar pergi sekolah. Mase tu adik aku form3 satu sesi ngan aku tapi parent tak bagi dia naik basikal cam abang2 dia, so takkan aku nak naik basikal tapi adik aku ade orang hantar..mane bole jadi..
nak dijadikan cerita, sepanjang tahun tu aku menunggu sesuatu yang sukar mengunjung tiba iaitu BAS yg akan lalu depan rumah aku. Hinggalah suatu hari aku berkata pada diri sendiri "..kalu aku ada kereta sendiri nanti, aku akan tumpangkan orang yg sama jalan ngan aku terutama budak sekolah.."
dan selepas 3tahun aku mewarisi salah satu dari kenderaan yang ada kat rumah aku. Aku terlupa apa yang aku pernah 'janjikan' dulu tapi aku buat benda tu. Cakaplah nak kemana, aku akan bawak tapi kalu aku tak bizilah.
bila da tamat belajar, aku teringat 'janji' aku dulu bila terpandang budak sekolah kat pondok bas. Even diorang tolak pelawaan aku, atleast aku cuba tunaikan hasrat aku tu.
Selama aku memberi tumpang orang, aku rasa aku takpernah mintak dibayar. Banyak sebab aku tak mintak antaranya kerana yang tumpang tu terdiri dari kawan2 ( xkira lah biasa2, rapat atau istimewa ) dan paling nyata adalah sebab aku cuba mengikhlaskan diri bilabuat sesuatu.
harini aku tumpangkan classmates aku yg nak pergi putrajaya. Sepanjang perjalanan aku takde pon cakap pasal duit tapi at the end sorang hulur rm10 pas kawan dia cakap ongkos, sorang berjanji next week akan bayar koz nga xde cash and sorang lagi tanya aku "berapa nak bayar?" yang ke-3 ni aku balas "ini bukan taxi..haha"
Bagi aku kalu rm10 tu je pon da cukup koz sama ada korang naik atau tak, aku still kene tanggung kos perjalanan sebanyak rm10 tu..tp kalu tiap orang dari korang nak bagi hulur kat aku, aku tak menolak koz ku pon xmintak..
Aku jenis orang memberi kita terima..tp bukan melibatkan hati da perasaan ye =)
maksud aku benda2camni lah, wang or makanan or barang2..

bybye =P

No comments:

Post a Comment